Deze keer zal ik verschillende series bespreken over de geschiedenis van de radio-uitvinding en de ontwikkeling ervan in het begin van de 20e eeuw. Misschien begrijpen lezers alleen uit schoolboeken dat de uitvinder van de radio Guilermo Marconi is, die de Nobelprijs voor dit onderwerp heeft gewonnen. Als schrijver die altijd sceptisch staat tegenover buitensporige individuele "claims" op een technologie, is het echter noodzakelijk om in de geschiedenis van radio te duiken, die niet kan worden gescheiden van namen variërend van faraday - maxwell - herts - tesla - marconi - fesenden - de forest - armstrong - sarnoff en meer. Dus uit de samenvattende reeks youtube-video's van een leraar in Amerika genaamd Kathy, zal ik proberen het uit te leggen zodat de lezers in het land verlicht worden.
In 1899 had een Canadese wetenschapper die 'geduldig' was een visie om muziek en spraak draadloos/draadloos te verzenden. Maar dat zou zeven jaar duren, en in november 1906 zond hij een draadloos signaal uit over een afstand van meer dan tien mijl waar zijn stem te horen was (voorheen piepte de radio alleen maar - piepende morsecode).
Hoe is radio ontstaan? Reginald Fessenden werd geboren in Canada, maar op 20-jarige leeftijd in 1886 verhuisde hij naar de Verenigde Staten om te proberen een baan bij Edison te krijgen. Hij ging naar Edison met een introductiebrief en Edison antwoordde met een stuk papier waarop stond: "Wat weet jij over elektriciteit?"
Fessenden antwoordde eigenlijk dat hij niets van elektriciteit weet, maar ik kan snel iets leren.
Edison had al aardig wat arbeiders die niets van elektriciteit wisten, maar Fessenden bleef geduldig en gaf hem uiteindelijk een elektrische baan. Fessenden werd al snel gepromoveerd tot hoofdchemicus van Edison. Fezii, zoals Edison hem noemde, hoorde over de experimenten die Hertz had gedaan en radiogolven uitzond. Hij vroeg Edison toestemming om Wireless te bestuderen, wat Edison bij zijn terugkeer uit Parijs instemde.
De realiteit keerde echter en alle laboratoria van Edison werden gesloten vanwege financiële problemen en Fessenden werkte niet meer. Daarna verhuisde hij naar Edisons rivaal George Westinghouse, die hem hielp een baan als hoogleraar te krijgen en in 1898 die alles wat met experimenteel draadloos te maken had, pushte.
Maar Fessenden weigerde, hij stelde voor om het in plaats daarvan aan Marconi over te laten. Dit deed hem weer aan draadloos denken, hij wist dat velen van hen draadloze experimenten deden, maar geen van hen deed wetenschappelijk onderzoek van de juiste omvang.
Er is een tekort aan de radio-ontvanger, waarbij de gebruikte componenten 'coherer' worden genoemd die bij radiogolven worden 'geplakt' of opgesteld. Het kan worden gebruikt als een aan / uit-schakelaar wanneer er een radiosignaal is, het werkt heel goed maar is zwak om te vertellen hoe sterk de radiogolven zijn. De Fessenden begonnen te sleutelen aan een andere radio-ontvanger door het radiosignaal als variabele weerstand te gebruiken en een spanning in de secundaire draad te induceren. En door hem aan te sluiten op de speakerphone klinkt er een pieptoon.
Men dacht dat de zender die Fessenden gebruikte een vreemd schel geluid had en was oprecht verrast toen hij de Morsecode-knop op de zender lang indrukte, er een mooi geluid op zijn radio-ontvanger verscheen. Fessenden kon zichzelf er al snel van overtuigen dat hij draadloos geluid kon uitzenden.
In die tijd werd het systeem voor het creëren van radiogolven een vonkbruggenerator genoemd. De hiaten en vonken daartussen zullen radiogolfpulsen een paar keer per seconde doen verschijnen, meestal rond de 20 tot 50. Een vriend van Fessenden maakte de blauwdruk voor een nieuwe gap-generator die 10.000 vonken per seconde zal genereren en de golven zijn echt continu (continu golven).
In de jaren 1900 werd dit apparaat voltooid en Fessenden bevestigde een microfoon aan de zender, zodat wanneer iemand in de microfoon sprak, de koolstof erin werd gecomprimeerd of de koolstofvezel erin veranderde. Het resultaat is een verandering in de weerstand in het circuit, wat resulteert in een verandering in de amplitude of sterkte van de stroom.
Omdat dit systeem geluid op amplitude moduleerde, werd het uiteindelijk AM-radio genoemd. Radio's die amplitudemodulatie gebruiken, kunnen radiosignalen op enkele kilometers afstand verzenden. Maar dit produceert een zeer hard geluid dat onaangenaam is vanwege de onregelmatigheid van de golven die door de vonkbrug worden gegenereerd.
In 1904 sloot Fessenden zich aan bij General Electric (niet meer die van Edison) om fijnere continue radiogolven te maken die ongeveer honderdduizend keer per seconde trillen. Het basisidee is om wisselstroom te maken op dezelfde manier als een elektrische generator die in de buurt van een elektromagneet draait, maar zeer snel roteert en veel magnetisme heeft.
Om spoelen minder ingewikkeld te maken, maakte hij een massieve metalen schijf met radiale sleuven gevuld met een niet-magnetisch materiaal. Hij huurde een 26-jarige jongen genaamd Ernst Alexandersen in om fulltime aan het project te werken en twee jaar later, in 1906, haalde hij het eindelijk.
In die tijd werd de Alexandersen-alternator de beste radiosignaalproducent ter wereld, maar deze alternator was erg moeilijk te installeren op schepen en was duur en moeilijk te bedienen. Ook is er de uitdaging om een betere ontvanger te maken zodat radiogolven hoorbaar zijn.
Dan is er de briljante uitvinding van de Fessenden, de elektrolytdetector. Als je een antenne hebt, kun je radiogolven opvangen als je een condensator toevoegt of ook wel een condensor wordt genoemd, wat slechts een geleidend dubbelzijdig object is met een dunne isolator ertussen.
Dan kan de condensator lading ophopen op het oppervlak, en als de condensator vervolgens de spoelstroom ontlaadt, zal hij een wisselstroom en een magnetisch veld in de spoel creëren. Dit creëert ook meer stroom in de spoel die vervolgens de condensator opnieuw oplaadt in de andere richting die vervolgens in de tegenovergestelde richting ontlaadt.
Wat ik hier probeer te zeggen is dat als je een condensator in een spoel hebt, deze de neiging heeft te oscilleren. Deze frequentieoscillator wordt het tankcircuit genoemd en is de ruggengraat van alle radio's. Dus als je een antenne hebt met een spoel en een condensator, kun je je spoel instellen om op dezelfde frequentie te trillen.
Als je dat signaal echter op een luidspreker zet, is het resultaat dat het circuit hier te snel oscilleert voor mensen. Wat Fessinden nodig had, was een eenrichtingsklep of gelijkrichter. Als u via een hoofdtelefoon naar een signaal luistert, reageert de hoofdtelefoon alleen op een ongelijkmatige signaalomhulling of -amplitude.
Dus de grote vraag is hoe maak je een elektrische eenrichtingsklep? Fessenden deed zijn best in 1903. De Fessenden-detector, die eigenlijk gewoon een eenrichtingsklep was, had een dun stukje platina in een zuurbeker verbonden met een batterij met een variabele weerstand.
De weerstand zal dan worden aangepast om een lichte spanning over de detector te leveren die een reactie tussen het zuur en het metaal zal veroorzaken en vervolgens een isolerende bel rond het metaal zal creëren. Als afzonderlijke spanningen in dezelfde richting worden geplaatst, worden de bellen groter en kan er geen stroom vloeien. Als de spanning in de tegenovergestelde richting is, zullen de bellen afnemen en kan er stroom vloeien. Dit wordt een eenrichtingsklep genoemd.
Gedurende enkele jaren werd deze detector de meest populaire radiodetector. Dus nu heeft Fessenden een manier om vloeiende, continue radiogolven te creëren, hoe je er geluid aan kunt toevoegen met een microfoon en hoe je ze kunt ontvangen met zijn ontvangersysteem. Het is tijd om een gigantische radiotoren te bouwen en het allereerste signaal uit te zenden dat echt een "AM-radiosignaal" is.
Op 10 december 1906 stuurden ze uitnodigingen naar lokale wetenschappers en krantenmensen om getuige te zijn van de geschiedenis. Draadloze spraakoverdracht, meer dan 10 mijl. Ze praatten en speelden opnames en verrasten zelfs de vissers aan boord die normaal een pieptoon van morsecode zouden verwachten, maar het klonk niet zoals het zou moeten.
Fessenden beweerde later dat hij op kerstavond 1906 een muzikaal concert had gemaakt voor het plezier van de mensen aan boord. Maar er is veel discussie over of dat ook daadwerkelijk is gebeurd. Toch dacht Fessenden niet aan het "uitzenden" van radiosignalen. Hij dacht er alleen aan om een draadloze telefoon te maken.
Ook Fessenden begon ruzie te maken met een collega die hij in 1911 ontsloeg. Een kort citaat van hem: "Probeer niet te denken, je hebt er de hersens niet voor." Fessenden stopte eigenlijk helemaal met draadloze dingen. In feite dacht bijna niemand eraan om draadloze technologie te gebruiken om geluid en muziek, nieuws en advertenties naar een houten kist te verzenden, en dit was voor de jaren twintig onmogelijk om te horen.
Er was echter één persoon die in 1908 een droom had over draadloze uitzendingen. Zijn naam was Lee de Forest. En nadat hij had gelezen over het draadloze telefoonsysteem van Fessenden, besloot hij een draadloze telefoonmaatschappij op te richten. De Forest zegt dat met een draadloos systeem "Opera ooit in elk huis zou kunnen komen! Nieuws en zelfs advertenties zullen via draadloze telefoons naar het publiek worden gestuurd."
De Forest droomde ook dat mensen samen konden komen in een grote bar en met een grote radio-ontvanger, zodat mensen tegelijkertijd muziek konden horen. De Forest was een visionair, maar hij stal ook de meeste radio-uitzendtechnologie van uitvindingen van anderen. Hoe heeft deze oplichter per ongeluk onze wereld veranderd?
0 komentar:
Posting Komentar